Ik voel de warmte van het asfalt nog in mijn rug. Mijn kinderen waren nog klein en samen liggen we tijdens een zomervakantie midden op een verlaten landweg in Frankrijk, te staren naar miljoenen sterren. Door de enorme hoeveelheid lichtvervuiling zijn er nog maar weinig plekken op deze aardkloot waar je ze kan zien, die miljoenen sterren. Wat een prachtig gevoel was dat. We keken met z’n 3en naar boven en waren er stil van. Verwonderd, onder de indruk, misschien wel overweldigd. Stargazing. Anno nu bezongen door Kygo en Justin Jesso.
You’re saying it’s hopeless, that I should hope less…
Al zou je het er wel van worden. Het nieuws, de media, de geopolitieke ontwikkelingen. Ik ben al een aantal jaren op nieuwsdieet en dat doet mij goed. Het goede nieuws is dat je toch wel op de hoogte wordt gehouden door je omgeving. En het leuke is dat je gaat ontdekken hoe je vrienden en familie allemaal heel verschillend reageren op dezelfde ontwikkelingen. En dat is enorm hoopvol. Het zijn dus niet de gebeurtenissen die betekenis hebben maar het zijn wij die betekenis geven aan de gebeurtenissen!
De chaos en onzekerheid kunnen we niet ontkennen maar met behulp van nieuwe kennis, technologie, samenwerkingsvormen en samenlevingsvormen kunnen we ervoor zorgen dat hoop geen uitgestelde teleurstelling wordt.
Let’s make up our own minds, we’ve got our whole lives
Die ene beroemde Duits-Zwitserse Amerikaan zei ooit: “We kunnen een probleem niet oplossen met de denkwijze die het heeft veroorzaakt”. Het is dus hoogst onwaarschijnlijk dat de mondiale bestuurlijke elite met baanbrekend nieuwe voorstellen en gedrag naar buiten zal komen om de stelling van Einstein te verpulveren. Gelukkig barst het over de hele wereld van de dwarsdenkers en circulaire entrepeneurs die wel degelijk laten zien dat het anders moet én kan. En waarschijnlijk zijn zij niet de enige met talenten die ze inzetten om die transitie vorm te geven, jij hebt ze ook in huis. Het enige wat we nodig hebben is de moed en het doorzettingsvermogen om met vallen en opstaan die talenten te ontwikkelen. Want weerstand komt er toch!
And I will still be here, stargazing. I’ll still look up, look up, look up for love
In de video clip gaat het jongetje aan de slag zoals alle kinderen het doen. Nieuwsgierig, ontdekken, jazeker ook naïef en onwetend maar vooral vallen en weer opstaan. De “verstandige” volwassenen gaan elkaar waarschuwen dat de ideeën van het jongetje gevaarlijk en onuitvoerbaar zijn. Want deze “verstandige” volwassenen durven niet meer te vallen, hebben het lef niet meer om te ontdekken en hebben allerlei pijntjes bij het opstaan. Alle MBA studies en masteropleidingen ten spijt kunnen we onze uitdagingen niet oplossen met de denkwijzen die ze hebben veroorzaakt. Laten we de onzekerheid omarmen en gaan genieten van het samen vallen en opstaan.
So if it’s beyond us, then it’s beyond us. Let’s see and decide
Is het een naïeve gedachte, deze toekomstmuziek? Dat de USA zal inzien dat je met importbeperkingen alleen maar degene schaad die je wil beschermen? Kijk naar hun auto-industrie die ze enorm lang afschermden, totdat ze alleen nog maar benzine slurpende slagschepen konden bouwen die veel te duur waren en die niemand meer wilde hebben. Dat de rest van Nederland zich solidair gaat tonen met Groningen en gaat kijken hoe wij van het gas af kunnen? Dat je ogen sluiten voor het dreigende watertekort in Zuid-Afrika niet helpt om dat probleem óf een nieuwe vluchtelingenstroom op te lossen? Of kunnen we samen toekomstmuziek schrijven, noot voor noot, stilte voor stilte…?
Stars don’t disappear, they keep blazing. Even when the night is over, that’s how I find the ligh
In de video van Kygo overlijdt de vader van een jongetje. Hij had zijn zoontje gezegd dat hij altijd tussen de sterren te vinden is. Daarom besluit het jongetje om een ruimteschip te bouwen om naar zijn vader te kunnen gaan. Ik voel opnieuw de warmte van het asfalt van de verlaten landweg in Frankrijk…misschien wordt dat wel de startbaan. Ik voel de drang van het jongetje om te gaan bouwen aan het ruimteschip. En jij?
